Great ocean road bedwongen door surf dudes.

11-12-2010,
Morgen is het 22 jaar geleden dat in ’s-Gravenzande een kleine Jorel Schalke voor het eerst het licht zag. Dit moest dus gevierd worden, na een lange rit van Kangaroo Island belanden we in het plaatsje Mount Gambier. We vinden daar een camping, eten een hapje en besluiten hier te kijken of er nog wat te doen is, het is tenslotte zaterdag avond! Zoals gewoonlijk vragen we advies aan de taxi chauffeur en die zet ons netjes bij een leuk warming-up tentje af. We lachen vooral om de locale bevolking en als de avond vordert verplaatsen wij ons naar een heuse club. Hier is het ook gezellig en word het 12 uur Jorel is dus jarig en omdat we tuurlijk goede vrienden zijn voorzien wij hem van een paar heerlijke shotjes waarop hij als een boer met kiespijn dankjewel zegt.
Na deze versnapering zijn ze dansschoenen niet meer te bedwingen en onder luid applaus van het overige publiek zet Jorel de club op zijn kop!
Reinier vond het nog niet feestelijk genoeg en besteld een fles champagne die werd ook enthousiast baas gemaakt en toen wij om half 5 onze camper binnen vlogen was het oogjes toe en tot morgen.

De volgende morgen was strak ingedeeld 8 uur eruit 9 uur vertrek en genieten van de Great ocean road ik zal vertellen wat er gebeurde:
11:30 Joost word wakker en schrikt van de tijd en begint Jorel wakker te schudden die laat vriendelijk blijken dat hij het er niet mee eens is en draait nog even, als Joost dan alles uit de kast haalt geeft Jorel gehoor en zitten we vervolgens 20 min later op de weg dat dan weer wel.
De Great ocean road staat in onze reisgids vermeld als een van de mooiste routes van de wereld en loopt van Portland naar Geelong.
Hij is inderdaad mooi en we genieten dan ook volle teugen van allen foto plekjes en rijden met lichte haast deze route af.
Onze eindbestemming voor deze dag is Torquay dat halen we dan ook. Echter is het inmiddelds 21:00 geweest met als resultaat een dichte receptie, maar de vriendelijke Australiërs geven ons natuurlijk gewoon een plekje. Dus moe en voldaan gaan de luiken dicht.

Volgens de eerder genoemde reisgids is Torquay het Mekka van de surfers, nou hebben wij niet zoveel met Mekka zoals u al begrijpt en wat blijkt ook niet met surfen!
We huren een board + wetsuit en duiken de zee in, en ……… op tv ziet het er makkelijker uit! Maar na wat ploeteren staat iedereen een paar keer. De één wat beter als de ander maar al met al niet geheel onverdienstelijk.
Wij dachten altijd dat surfdudes gespierd waren voor de show maar die spieren heb je toch nodig 3 uur en veel verzuurde spieren verder, gooien wij de handdoek in de ring.
We klappen onze stoeltjes uit en kijken met een biertje naar de show die de plaatselijke reddingsbrigade voor ons opvoert en vertrekken vervolgens naar de camping.
We genieten van het eten dat Chef kok Reinier op tafel tovert en sluiten de dag met een goed gesprek af.

Foto's zijn te vinden op:

http://www.mijnalbum.nl/Album=HDRP8PTF